“Als je waarden gebruikt als kompas, kom je nooit op een plek waar je niet wilt zijn”

Frank van der Weg • 27 juli 2023



Een ode aan mijn opa!

Vorige week was ik bij mijn voetbalclub, DZC '68. In de kantine hangt een foto van mijn opa Bart van der Weg (derde van links).

De laatste tijd moet ik steeds vaker denken aan mijn opa. Wat ik me kan herinneren van mijn opa is dat hij ons (mijn zus, broer en ik) op zondagochtend meenam naar de voetbalclub. DZC’68 is een echte traditionele zaterdagclub. Wat opa op zondag daar deed weet ik eigenlijk niet eens maar ik vermoed de voorraad opnemen. We kregen dan een snoepje (colaflesje) uit de grote snoepbak. Voor elk snoepje werd door opa betaald. Opa was voorzitter en een van de oprichters van de club. Een rechtschapen man. Op zaterdag keek hij bij het vlaggenschip (eerste elftal) in pak, want een voorzitter loopt er netjes bij. Ook als het veel te warm was voor een pak hield hij het pak aan. Hij bleef trouw aan zijn principes.

Opa overleed toen ik 12 jaar oud was. Ik zat net op de middelbare school.


Het valt me op dat ik de laatste tijd steeds vaker aan hem moet denken terwijl dit heel lang niet zo is geweest. Het verhaal over de snoepjes heb ik de laatste tijd vaker verteld. Mensen die opa nog kennen van de club spreken met veel respect over hem. Hij was altijd eerlijk en oprecht. Je kon van hem op aan. Wat maakt nou dat ik juist nu, na al die jaren, hier zo mee bezig ben?

De afgelopen jaren heb ik veel scholingen en cursussen over leiderschap mogen volgen. Het gaat tijdens deze dagen vaak over waarden en drijfveren. Ik moest gaan nadenken over wat ik belangrijk vind en hoe dat zichtbaar wordt in mijn gedragingen.

In een eerdere blog heb ik het gehad over “Teach what you preach“. Wees een voorbeeld in wat je wilt zien van de ander.

Eerlijkheid, oprecht zijn en niet te snel (ver)oordelen. De waarden waar ik naar probeer te leven. Deze waarden komen overeen met wat ik me van mijn opa herinner en wat ik ook terug zie bij mijn eigen vader.


Waarden in het onderwijs:

Kansengelijkheid is belangrijk voor mij. Iedereen zou dezelfde kansen moeten krijgen. Wat je er vervolgens mee doet is aan jou. Een mooi voorbeeld hiervan is een leerling bij mij in de kaderberoepsgerichte leerweg, Luca. Luca is een leerling die een droom heeft. Om deze droom te bereiken wilde hij graag van kader direct naar de HAVO. Dit is een ongebruikelijk stap in het onderwijs. Toch kreeg Luca de kans en deze heeft hij gepakt door zijn HAVO diploma te halen. Het hele verhaal van Luca is via deze link te lezen: Van kader naar geneeskunde (waerdenborch.nl)


In de praktijk is het helaas zo dat kansengelijkheid binnen het onderwijs niet vanzelfsprekend is. Niet iedereen heeft een stabiele thuissituatie die zorgt dat je jouw spullen voor elkaar hebt en een veilige plek hebt om je huiswerk te maken. Nog maar te zwijgen over de groeiende groep ouders met financiële problemen, dit levert veel stress op binnen gezinnen. We verwachten van deze leerlingen wel hetzelfde want ze moeten allemaal op hetzelfde moment hetzelfde examen doen.


Als teamleider binnen het onderwijs heb ik altijd het kind achter de leerling willen zien. Wat maakt nu dat deze leerling bepaald (ongewenst) gedrag laat zien? En wat ga je er vervolgens mee doen? Je wilt de verbinding houden met de leerling maar bepaald gedrag kan gewoon niet! De afgelopen jaren als teamleider heb ik veel beslissingen moeten nemen. Niet iedereen kon zich altijd in mijn beslissingen vinden maar ik besloot dicht bij mijn gevoel te blijven. Ik heb altijd voor mijn team gestaan. Het beste voor iedereen is waar ik naar gestreefd heb. Dit heeft me ook onzeker gemaakt op momenten. Ben ik wel geschikt voor deze functie? Voor mij was het herkenbaar maar ook waardevol dat ik van meerdere mensen terug kreeg dat ze gewaardeerd hebben dat ik altijd voor de persoon ben gegaan. De woorden “jouw manier was niet altijd de mijne maar achteraf kon ik het wel begrijpen. Je bent echt een mensen-mens en daar ligt jouw kracht” raakte me meer dan ik dacht. Dit is de kern.


“Als je waarden gebruikt als kompas, kom je nooit op een plek waar je niet wilt zijn”


Na 3,5 jaar heb ik afscheid genomen van de functie teamleider. Ik heb ontzettend veel geleerd maar ook ervaren dat als ik dicht bij mezelf wil blijven ik dichter bij de personen moet komen. Ik werd niet gelukkig van de functie waarin ik zat.

In augustus start ik in mijn oude rol op een nieuwe school. Ik kijk er naar uit om leerlingen te begeleiden richting een vervolgopleiding waar zij blij van worden. Ik kan op de fiets naar mijn nieuwe werkplek, dit is voor mij ook belangrijk. Op deze manier kan ik meer tijd en energie besteden aan mijn gezin. Zaken die voor mij belangrijk zijn!

Ik kan meer tijd besteden aan Way-Loopbaancoaching. Ik heb mooie gesprekken gevoerd afgelopen maanden en heb plannen waarmee ik aan de slag wil.


Door mezelf te leren kennen en te weten wat ik belangrijk vind en vooral waar dat vandaan komt, kan ik deze keuze vol overtuiging maken. Ik begrijp waar mijn gedrag vandaan komt en wat dit kan doen met een ander.

Door met drijfveren aan de slag te gaan heb ik niet alleen mezelf leren kennen maar snap ik ook beter waarom een ander reageert zoals hij/zij reageert. Dit maakt het mogelijk om verbinding te blijven houden.

Mocht je hier ook meer van willen weten en mee aan de slag willen neem dan contact met me op!


Als ik nog iets zou kunnen zeggen tegen mijn opa zou ik willen zeggen: "De reden dat u ineens zo prominent aanwezig bent weet ik niet, het voelt alsof het zo moet zijn. In augustus start mijn zoon, uw achterkleinkind, bij DZC’68. De club die traditie, normen en waarden nog hoog in het vaandel heeft staan. Jammer dat u het niet mee mag maken. Ik zal nog vaker aan u terug denken en beseffen dat u meer een inspiratiebron voor me bent dan we beiden misschien hadden gedacht."

door Frank van der Weg 31 oktober 2025
"Goed salaris, veel vakantiedagen… en toch vastgelopen"
door Frank van der Weg 13 oktober 2025
“Vanuit de klas naar het gesprek” – Hoe de Werkenergieanalyse helpt om werkplezier terug te vinden “Een goed gesprek begint niet met woorden, maar met inzicht.” Sinds 2006 werk ik in het onderwijs. Eerst als docent lichamelijke opvoeding, later als decaan en teamleider. Het is een wereld die ik door en door ken, maar die me nog steeds weet te verrassen. Zet iemand uit het bedrijfsleven in het onderwijs en die kijkt zijn ogen uit. Eén van de eigenaardigheden waar ik vroeger nooit bij stilstond, is dat we soms lijken te vergeten wat onze core-business is. Zeg je tegen iemand dat je in het onderwijs werkt, dan is de eerste reactie vaak: "Oh, je staat voor de klas." Een logische gedachte, maar de realiteit is anders. De leraar van nu is veel meer dan alleen leraar. Hij of zij is ook mentor, coach, onderwijsontwikkelaar, lid van werkgroepen en gesprekspartner voor externe instanties. En als je wordt gezien als “goede docent”, dan ben je vast ook geschikt voor die extra taak. Als die taak past bij je talenten, kan dat een positieve uitwerking hebben. Maar als je vooral wordt ingezet op wat je goed kunt, en steeds minder op wat je energie geeft, dan sluipt het werkplezier er langzaam uit. En dat gebeurt vaak ongemerkt. Een ander fenomeen: de docenten met het beste klassenmanagement krijgen de moeilijkste klassen. Ook dat klinkt logisch. Als teamleider heb ik zelf vaak zo gedacht: “Als ik deze docent daar neerzet, dan weet ik zeker dat het rustig is.” Maar dat is korte termijn denken. Het probleem lijkt opgelost, maar er sluimert alweer een nieuw probleem. Want vraag het aan die docent, en je hoort iets anders. Ze zien de uitdaging, zeker. Maar het kost veel energie. Ze zouden óók graag klassen willen waarin ze meer op de inhoud kunnen zitten. Die afwisseling maakt het werk juist prettig. En de hardwerkende, loyale docent zal niet snel aangeven dat hij of zij er zo over denkt. Daardoor blijft de ernst van de situatie vaak onzichtbaar. We kennen allemaal de verhalen van collega’s die besloten ‘een deurtje verder te kijken’ omdat ze te veel op één talent werden bevraagd. Daardoor verliest een school een goede docent. En dat had voorkomen kunnen worden – als het gesprek eerder was gevoerd. Maar wat zeg je dan? De Werkenergieanalyse gaf woorden waar ze ontbraken Voor mijn certificering als Werkenergieanalyse-coach mocht ik Marjon* begeleiden. Zij werkte op een school voor voortgezet onderwijs en zat in precies zo’n situatie. Ze voelde zich overvraagd, maar wist niet hoe ze dat moest benoemen. Marjon vertelt: “Toen ik merkte dat mijn energie weglekte en ik het lastig vond om dat bespreekbaar te maken, kwam ik in aanraking met de Werkenergieanalyse. Geen test, geen oordeel, maar een instrument dat helpt om inzicht te krijgen in je werkbeleving.” Wat het haar gaf: Een helder beeld van wat haar energie gaf en wat haar uitputte Een neutraal startpunt voor het gesprek met haar leidinggevende De mogelijkheid om haar kwaliteiten en wensen zichtbaar te maken zonder te klagen Regie over haar eigen werkgeluk “Het mooie is: het gesprek werd er niet moeilijker door, maar juist makkelijker. Mijn leidinggevende kreeg door het rapport inzicht in mijn drijfveren en uitdagingen, en ik voelde me gehoord. We konden samen kijken naar oplossingen, in plaats van langs elkaar heen praten.” Voor wie is de Werkenergieanalyse waardevol? Voor elke docent die: Zich overvraagd voelt, maar het lastig vindt om dat te benoemen Te weinig uitdaging ziet in zijn werk en daardoor onder presteert Wil werken aan zijn werkplezier, maar niet weet waar te beginnen Het gevoel heeft dat zijn talenten niet optimaal worden benut Een goed gesprek wil voeren, maar niet weet hoe Een onderlegger wil hebben die aantoont dat het niet slechts een gevoel is Tot slot In het onderwijs zijn we gewend om te zorgen voor anderen. Maar wie zorgt er voor jou? De Werkenergieanalyse is geen wondermiddel, maar wel een krachtige eerste stap. Een stap naar meer balans, meer werkplezier en meer regie. En vooral: een stap naar een gesprek dat ertoe doet. “Durf jij het aan om niet alleen goed te zijn, maar ook goed voor jezelf?”
Meer posts